Mevlana’nın ölüm ile ilgili sözleri
Mevlana Rabbine aşık ve ölümü kendine bir kavuşma olarak görüyor.
Mevlana’nın son sözleri; 17 Aralık 1273 hakkın rahmetine kavuşan Hazreti Mevlana son nefesini verirken, Hakk’ a kavuşmadan önce bizlere şöyle seslenmiştir;
>> Hakka kavuştuğum gün tabutum yürüyünce şu dünyanın dertleri ile dertleniyorum sanma. Bana ağlama, yazık yazık deme. Cenazemi görünce ayrılık, ayrılık diye feryat etme. Beni toprağa verirken elveda elveda diye ağlama. Gün batımını gördün ya gün doğumunu da seyret. Hangi tohum yere atıldı da çıkmadı. İnsan tohumu hakkında niye yanlış bir zanna düşüyorsun. Hz. Mevlana son sözleri
Allah’la olduktan sonra ömür de ölümde hoştur .. Hz mevlana
Topraktan geldik, toprağa gideceğiz. Mühim olan çamurlaşmamak. Hz Mevlana.
Ölüm, yaradılmışın Yaradan’a kavuşmasıdır, Şebi aruz’dur. Hz Mevlana
Ey oğul, herkesin ölümü kendi rengindendir. Düşmana düşmandır, dosta dost! Hz Mevlana.
Gençlerin aynada göremediklerini, yaşlılar bir tuğla parçasında okurlar. Hz Mevlana.
Mezarlığa git de taşın, kerpiçin altına bak; yatanların başlarını ayaklarından ayırt edemezsin. Hz Mevlana.
Ey altın sırmalarla süslü elbiseler giymeye, kemer takmaya alışmış kişi. Sonunda sana da dikişsiz elbiseyi giydirecekler. Hz Mevlana.
Gördüğün, ölümün yüzü değil, kendi çirkin yüzün. Canın bir ağaca benzer; ölüm onun yaprağıdır. Hz Mevlana.
Benim ölümüm, düğünümüzdür. Ruhum bu bedende rehberinizdir, yani ruhumu terk ettiğimde, o zamanki cemiyetimiz (düğün) sizin için, benim için bir veda değil, aksine buluşmadır.
Benim ölümüm varsa, yokluğum yoktur. Yine, yokluğum varsa, benim ölümüm yoktur.
Ölüm, bize doğmak için değil, toprağa gömülmek için gelmiştir. Toprağa gömüldükten sonra gül gibi çıkarız.
Ölüm, Allah’a dönüş yolculuğudur. Bizler, başka bir dünyada Allah’ın huzuruna çıkacağız. Bu yüzden ölüm, son değil, aslında bir başlangıçtır.
